Świat Duszy i Ego.

Rodząc się na Ziemi, zgodziliśmy się na to, aby uczestniczyć w spektaklu krainy dualizmu, gdzie rzeczywistość postrzegana jest jako jedno dzieło sztuki, jednakże interpretowane na biliony różnych sposobów.

Ludzka dusza to od początków dziejów temat, który jest tabu, który trudno jest wytłumaczyć w sposób przystępny i zrozumiały, jednakże niewątpliwie każdy posiada kontakt ze swoją duszą.

To, co jest prawdziwe w ludzkim życiu, jest żywe i ma ulotną naturę.

Podobnie zachowuje się ludzka dusza.

Podczas tak często zwiewnego i krótkiego życia, jakie jest nam dane, wchodzimy w ramy czasowe, które są ofiarowane nam przez Boga.

Dostajemy czas, który możemy wykorzystać w różnoraki sposób, ponieważ nie wszystko co nas w życiu spotyka jest z góry ustalone. Ponieważ posiadamy własną wolę, jesteśmy w stanie nawigować nasz kierunek ewolucji i wpływać na to, jak zaabsorbujemy naszą ludzką naturę duszy.

Czym jednak jest dusza?

Czy jesteśmy w stanie poczuć swoją duszę i wejść w stały z nią kontakt?

W świecie duchowości często mówi się o tym, że celem duchowości jest pozbycie się ludzkiego Ego. Obserwując z perspektywy astrologicznej to, jak Prawo Naturalne buduje nasz świat, Ego jest odbiciem i symboliką tego, czym jest Księżyc.

Czy możemy usunąć Księżyc i nadal być obecni na Ziemi?

Czy możemy pozbyć się naszego ludzkiego Ego i nadal być sobą?

Ego często kojarzone jest z powiedzeniami typu „wybujałe ego”, „duże ego” i jest widziane negatywnie. Obserwując neutralnie i duchowo kogoś, kogo mogą tyczyć się powyższe określenia, osoba taka ma głęboki kontakt z tym, jak widzi swoje Ego, co nie jest niczym negatywnym, jest to po prostu neutralne. To cecha osoby posiadającej twardy kontakt z rzeczywistością fizyczną. Osoby takie w dużym stopniu widzą i akceptują świat z ich własnej perspektywy, często będąc motywowanym przez swoje silne Ego do tego, aby odcisnąć piętno na świecie zewnętrznym.

Biorąc pod uwagę to, że podczas ewolucji duszy, posiadamy cel naszej inkarnacji, osoby które posiadają „wybujałe Ego”, równie dobrze mogły mieć za sobą dziesiątki inkarnacji, w których to pracowały nad zrozumieniem Boga i utartym "pozbyciem się" bądź "spaleniem" własnego Ego.

Jednakże czym jest natura duszy i gdzie dusza się znajduje?

Moim zdaniem, dusza ludzka jest wszystkim tym, co jest pozbawione bezpośredniego odniesienia się do swojego „Ja”, czyli wszystkim, co nie posiada odniesienia personalnego. Symboliczna duchowa droga, którą jest owe "pozbycie się Ego" możliwa jest jedynie żyjąc na Ziemi.

Tak naprawdę, od zawsze jesteśmy i byliśmy duszą, czyli energią, która nie znika, a jedynie zmienia swój kształt, dlatego też często słyszymy, że świat fizyczny to Maia – czyli inaczej iluzja.

Podążając duchową ścieżką, zaczynamy rozumieć, że tak naprawdę duchowa droga prowadzi nas wstecz, do początku naszego istnienia, kiedy to byliśmy częścią świata duchowego.

Jednakże co jest powodem do tego, że dusze każdego z nas wybrały drogę inkarnacji i drogę życia ziemskiego?

Spoglądając na cykle władające światem ziemskiej przyrody, możemy zauważyć, że każda żywa istota ma swój początek i koniec. W każde istnienie ziemskie zostało tchnięte życie, które jest rezultatem istnienia duszy i świata duchowego, którego jesteśmy nierozłączną częścią, który istnieje pomiędzy inkarnacjami ziemskimi.

Obserwując cykl życia każdej z ziemskich istot, możemy zaobserwować, że jesteśmy pod władaniem praw dualizmu.

Zamykamy oczy po to, aby je za chwilę otworzyć.

Po każdym wdechu następuje wydech.

Każde bicie serca, poparte jest pauzą.

Po każdym koszmarnym śnie, budzimy się o blasku poranka.

Ludzka dusza również posiada swoją podwójną naturę – inkarnuje się w świecie ziemskim po to, aby poprzez życie ludzkie zrozumieć czym tak naprawdę NIE jest.

Tym samym, gdy staramy się zrozumieć swoje życie z perspektywy czasu, zaczynamy zauważać, że wszystkie pragnienia lat młodości, wszystkie marzenia i ambicje, które nasze Ego chciało osiągnąć mogą nie mieć już większego sensu. W miarę upływu czasu zaczynamy zwracać nasze duchowe oczy w głąb siebie, czyli szukać naszej prawdziwej, ponadczasowej natury.

Podążamy duchową ścieżką prowadzącą nas do wspomnienia tego, gdy byliśmy jednością ze wszystkim, co znaliśmy – czyli z Bogiem, który tchną w nas ludzkie życie.

Gdy nie marzymy już dłużej o byciu bogatym,

Gdy nie chcemy więcej piąć się drabiną kariery,

Gdy nie jesteśmy zazdrośni o sukces innych,

Gdy męczy nas to, co przyziemne i popularne,

Powoli wyczerpujemy pragnienia ludzkiego Ego,

wracając tym samym do swojej prawdziwej przystani.

Pomyślnych wiatrów!

Namaste.

Bartek.

#księżyc #egoidusza #duszaludzka #czyduszaludzkaistnieje #duchowość #rozwójduchowy #pozbyciesięEgo #jakwyzbyćsięego #astrologiaduchowa #astrologiaewolucyjna #naukaastrologii #barteksawickiastrolog #bartlomiejsawicki #horoskopurodzeniowy #mójwłasnyhoroskop #kosmogram #jakobliczyćascendent #jakobliczyćascendant